(Latin: Honora parentibus, BM: Hormatilah orang tua-mu) Menurut Perintah keempat, Paus Benediktus XVI menyatakan bahawa Rabbi Neusner "melihat dengan tepat perintah ini sebagai sauh jantung ketertiban sosial". Perintah keempat menguatkan hubungan antara generasi, kekeluargaan dan hubungan Rumah tangga (Hubungan Ibubapa dan Anak), mewujudkan hubungan yang jelas antara ketertiban keluarga dan kestabilan sosial, dan mendedahkan bahawa keluarga kedua-duanya "dihendaki dan dilindungi oleh Tuhan." [57] Kerana kasih sayang ibu bapa yang tidak bersyarat kepada anak-anak mereka mencerminkan kasih Tuhan, dan kerana mereka mempunyai kewajipan untuk menyampaikan iman kepada anak-anak mereka, Katekismus memanggil keluarga sebagai "gereja domestik" ("gereja rumah tangga"), "komuniti istimewa" dan "sel asal kehidupan sosial". [58]

Katekismus menjelaskan bahawa perintah keempat ini memerlukan kewajipan sebagai anak-anak terhadap ibu bapa mereka meliputi: [59]

1. Hormat kepada ibu bapa yang juga ditujukan kepada adik beradik.
2. Bersyukur dan berterima kasih, seperti yang dinyatakan dalam petikan dari Kitab Sirakh : "Ingatlah bahawa kamu adalah anak mereka. Bagaimana kamu dapat membalas mereka atas apa yang telah mereka lakukan untukmu?" [60] [61]
3. Ketaatan kepada ibu bapa semasa anak tinggal di rumah "jika ia untuk kebaikan dirinya atau kebaikan keluarga", [60] melainkan ketaatan memerlukan anak melakukan sesuatu yang salah dari segi moral.
4. Sokongan yang memerlukan kanak-kanak dewasa untuk menawarkan sokongan moral dan material kepada ibu bapa mereka yang sudah tua, terutamanya semasa "sakit, kesunyian, atau penderitaan". [62] [60]

Menurut Katekismus, untuk mematuhi perintah ini juga memerlukan kewajipan ibu bapa [mendidik] terhadap anak-anak mereka yang meliputi:

1. “Pendidikan akhlak mulia [Moral], pembentukan kerohanian dan dakwah iman” untuk anak-anak mereka
2. Hormatilah anak-anak mereka sebagai anak Tuhan dan manusia.
3. Disiplin yang betul [prihatin dan Adil] untuk kanak-kanak dan berhati-hati agar tidak menimbulkan kemarahan [Sifat Kebencian] dalam hati mereka.
4. "Elakkan daripada dipaksa, pemaksaan memilih pasangan hidup atau pekerjaan tertentu", tanpa mengenepikan ibu bapa daripada memberi "nasihat bijak". [63]
5. "Menjadi suri-contoh yang terbaik" untuk anak-anak mereka.
6. “Akui kesilapan sendiri” kepada anak-anak bagi memudahkan bimbingan dan membetulkan kesilapan anak-anak. [64] [63]

Pengembangan oleh Yesus

Injil Matius memberitahu bahawa ketika ibu-Nya dan saudara-saudara-Nya sedang menunggu untuk menemui-Nya, Yesus menjawab, "Siapakah ibu-Ku? Dan siapakah saudara-saudara-Ku?" Kemudian Dia menunjuk kepada murid-murid-Nya dan berkata, "Inilah ibu-Ku dan saudara-saudara-Ku! Sebab barangsiapa melakukan kehendak Bapa-Ku yang di syurga, dialah saudara-Ku, dialah saudara-Ku, dialah ibu-Ku." [65] Paus Benediktus XVI menyatakan bahawa pernyataan Yesus ini mengangkat perintah keempat ke tahap yang baru dan lebih tinggi. Dengan melakukan kehendak Tuhan, semua orang boleh menjadi sebahagian daripada keluarga sejagat Yesus. [66] Oleh itu, tanggungjawab perintah keempat meluas kepada masyarakat yang lebih besar dan memerlukan penghormatan terhadap "pihak berkuasa sosial yang sah". Katekismus menyebut "tugas warga dan negara", yang diringkaskan oleh Kreeft sebagai:

1. "Ketaatan dan penghormatan" kepada "semua orang yang untuk kebaikan kita telah menerima kuasa daripada Tuhan dalam masyarakat".
2. Kewajipan rakyat untuk "membayar cukai, menggunakan hak untuk mengundi [Pengundi], dan mempertahankan negara".
3. “Kewajipan berwaspada dan kritis”, yang memerlukan warganegara menyatakan kritikan terhadap perkara yang memudaratkan maruah manusia dan masyarakat.
4. "Kewajipan untuk tidak mematuhi" peraturan sivil dan pihak berkuasa yang bertentangan dengan perintah moral.[67]
5. "Mengamalkan amal", yang merupakan "kemestian bagi setiap keluarga atau masyarakat yang bekerja"; ia adalah "perintah sosial yang paling besar" dan memerlukan manusia untuk mengasihi Tuhan dan sesamanya.
6. "Menampung warga asing" yang memerlukan keselamatan dan mata pencarian yang tidak ada di negara asal.
7. "Kewajipan negara kaya untuk membantu negara miskin", terutamanya pada masa "keperluan mendesak".
8. "Satu harapan untuk keluarga membantu keluarga lain". [68] [69]